RIMAS DE SANTIAGO

Quédame só unha semana de estadía en Santiago e pregúntome onde desapareceron as outras… dende o primeriro de xullo (o día que cheguei aquí) ata agora… Algúns dirán que é moito tempo… Quizás… pero para mim é pouco… Sempre é pouco cando se trata das vacacións!!! E para mim persoalmente sempre é pouco cando se trata de vacacións en España, sexa en Barcelona, San Sebastián, Pamplona, Salamanca, sexa aquí… e este ano tocoulle a Santiago acollerme durante o mes de xullo…
Hai algúns anos que desexo percorrer unha parte do camiño de Santiago… Porque, para mim tamén, coma para moita xente, a cidade de Santiago rima en primer lugar co final do camiño… do famoso camiño de Santiago… co destino dos peregrinos medievais en busca de spiritualidade e dos peregrinos modernos en busca, sobre todo, de aventura… entre outras, unha aventura consigo mesmos, co seu corpo e a súa mente… pero non podo decir moitas cousas disto porque aínda non fixen o camiño… Cando o faga , se consigo chegar viva a Santiago (ghe, ghe), diréivolo…
Aínda non percorrín o camiño, pero estou en Santiago para aprender galego…

E neste mes compostelán descubrín que Santiago rima no só co camiño e coa catedral dedicada ao Apóstolo… Santiago rima tamém con outras resonancias medievais, como a música da gaita que se pode escoitar nas prazas ou nas rúas… estas rúas estreitas que me gustan tanto e que non teño na miña cidade…
Santiago rima con muros cheos de historia, con arquitecturas románica e barroca que non coñecen a vergoña de abrazarse dende séculos nas súas igrexas…
Santiago rima co marisco, coa tarta que leva o seu nome e cos restaurantes da rúa Franco…
Santiago rima co galego máis ou menos amado dos seus falantes, en función do medio e da educación, cos carteis de independencia máis ou menos tomados en conta… Rima Santiago con este galego harmonioso (que aínda non falo ben, claro… pero gústame escoitarlo…), “lengua do pobo” cantada por Rosalía e algúns outros escritores que se atreveron a darlle ás… as ás que merecía para non caer no precipicio do olvido…
Santiago rima co plurilinguismo e os ramos de turistas e peregrinos na Praza do Obradoiro…
Santiago rima con Fisterra e outros lugares tan bonitos que rodean a cidade… coas praias, as rías, os mariñeiros, o Atlántico, o Mar Cantábrico…
Santiago rima tamén con paraguas aberto moito tempo do ano… e con lentes de sol só de cando en vez…
Santiago rima co mes de xullo e as súas festas… os concertos e todas as demais mostras de cultura que ofrecen as súas rúas, igrexas, prazas e os seus parques…
E finalmente, Santiago rima cos meus compañeiros de tantos países… e tamén con Iria, David, Malores, Paco… e toda esa xente de corazón que nos deu a oportunidade de estar aquí xuntos neste mes de xullo…
Seguramente faltan cousas por decir… boas e menos boas… (ninguén é perfecto, nin sequera unha cidade, ghe, ghe), pero non quero seguir falando disto agora porque estou con présa… Fáltanme poucos días ata despedirme de Santiago (non para moito tempo, espero…) e aínda quero aproveitar e sentir o seu sorriso e o seu ritmo…


Adina-Mihaela BIZDIGA – Rumanía
Adina_san@yahoo.com